Langer thuiswonen
Toen mevrouw Robben vijf jaar geleden een hersenbloeding kreeg, stond hun leven op z’n kop. Ze kan moeilijk praten en lopen. Hun koopwoning in Appelscha was niet langer geschikt. Gelukkig had meneer Robben zich vijftien jaar geleden ingeschreven bij woningcorporaties Actium en WoonFriesland. Zo vonden een passende huurwoning in hun vertrouwde dorp Appelscha.
“Het was alsof ik toen al wist dat het later misschien nodig zouden zijn”, vertelt meneer Robben. “Ze zeggen wel eens: regeren is vooruitdenken. Zo zie je maar weer. Omdat we zo lang ingeschreven stonden, konden we zelfs uit twee woningen kiezen." Peter Visser, Gebiedsteammedewerker in de gemeente Ooststellingwerf, heeft bewondering voor de manier waarop het echtpaar zich aanpast aan hun nieuwe situatie. “Het was voor de familie Robben niet makkelijk. Naast die vreselijke hersenbloeding, kwamen ze er samen ook niet helemaal uit waar ze wilden wonen. Mevrouw Robben wilde graag in hun koopwoning blijven wonen, maar die was vanwege de grootte en bijvoorbeeld de slaapkamer en badkamer boven niet meer passend. En toch zijn ze er samen uitgekomen.”
Fijne, nieuwe woning
De nieuwe huurwoning in Appelscha is grotendeels gelijkvloers. “Mijn vrouw loopt niet makkelijk, maar met een kruk komt ze een heel eind. De afstanden in dit huis zijn klein en ze is binnen een paar stappen van de slaapkamer in de badkamer. Hierdoor krijgt ze een stuk zelfstandigheid terug”, vertelt meneer Robben. En als meneer Robben zich terug wil trekken, kan dat ook. “Boven heb ik mijn eigen mancave, waar ik met mijn computers kan rommelen of even kan gaan liggen. Mijn vrouw kan zelf op de scootmobiel het dorp in. En dat vindt ze prachtig, even op pad. Zelf vind ik dat niet zo leuk, daarom ben ik blij met mijn eigen plek boven”, vertelt meneer Robben.
Opnieuw onze weg vinden
“We zien helaas vaak dat het leven van mensen drastisch verandert vanwege ziekte. Zonder dat je er iets aan kan doen, worden veel dingen van je afgepakt. Daar hou je vaak geen rekening mee. Daarom willen we graag op tijd met inwoners in gesprek om al te kijken waar wij ze kunnen helpen en vooral ook hoe ze zichzelf kunnen helpen", vertelt Peter van het Gebiedsteam. “Gelukkig ben ik een realist”, lacht meneer Robben. “We moesten opnieuw onze eigen weg vinden. Dat gaat niet altijd makkelijk en daar hebben we ook hulp bij nodig. Bijvoorbeeld bij het schoonmaken of toen we gingen verhuizen, maar ook hulp bij de acceptatie en de mentale klap van deze verandering. Maar we hebben het zeker niet slecht. In dit huis kunnen we samen wel 100 jaar worden.”