Frans (1953) is begonnen bij de luchtmacht, Vliegbasis Leeuwarden, waar hij verantwoordelijk was voor de veiligheid van de vlieguitrustingen. „De mooiste tijd van mijn leven!” Daarna stapt hij over naar het gevangeniswezen, eerst als beveiliger en na enkele jaren later als bewaarder in verschillende inrichtingen.

Zijn vader was oud Indiëganger en ook zijn zoon is militair. Het bewaken van de vrede zit dus in de familie. Frans heeft op basis van dagboeken van Fokke Polman, Indië-veteraan van 1-1 R.I en Korea-veteraan, twee boeken geschreven: ‘Bataljon 1-1 R.I.’ en ‘We liepen naast de vijand’, beide boeken uitgegeven door Elikser BV in Leeuwarden.

VOMI
Inmiddels is Frans met pensioen en heeft hij het drukker dan ooit. Vanaf 1994 is hij lid van de VOMI (Vereniging Oud Militairen Indië), afdeling Drenthe/Groningen. Eerst als penningmeester en later als secretaris en voorzitter ondersteunt Frans deze vereniging.
In 2023 is het aantal leden gedaald van enkele honderd naar zeven leden. De ouderdom eist zijn tol en de leden besluiten te stoppen met de vereniging.
Maar Frans stopt niet! Bij de VOMI begeleidde hij veteranen die het moeilijk hadden. En dat doet Frans nog steeds, hierbij ondersteund door zijn vrouw. „We laten deze mensen niet in de steek.”

Stichting Indië Monument Friesland
Daarnaast is Frans bestuurslid van de Stichting Indië Monument Friesland. Elke laatste woensdag van augustus vindt er in het Rengerspark in Leeuwarden de provinciale herdenking plaats. Hier worden alle gesneuvelde Friese militairen in Nederlands Indië herdacht (periode 1945-1962). Veteranen, kinderen en kleinkinderen zijn hierbij aanwezig samen met provinciale, gemeentelijke en militaire gezagsdragers. Het geheel wordt omlijst door het Friese Senioren Orkest.

Samen sterk
Samen met een 93-jarige Nieuw-Guinea veteraan is Frans bezig een Verenigd Natie Monument op te richten voor de acht Friese militairen die gesneuveld zijn tijdens hun vredesmissies. Burgemeesters, gemeenten en provincies worden benaderd om zich samen sterk te maken voor dit monument. 

Waardering
Als bestuurslid van de Drentse Veteranendag is Frans al ruim tien jaar verantwoordelijk voor de standhouders op deze dag. De dag vindt plaats op de tweede zaterdag in april in de Bonte Wever in Assen. De twaalf burgemeesters van Drenthe zijn aanwezig bij de kranslegging en de Koninklijke Militaire Kapel ‘Johan Willem Friso Kapel’ laat de hele dag van zich horen. De koning stuurt ieder jaar zijn wens. Frans is blij met deze steunbetuigingen.  

Veteranendag Ooststellingwerf
Ook in Ooststellingwerf komt er, na 25 jaar, weer een veteranendag. Uiteraard is Frans betrokken bij de organisatie hiervan. Hij krijgt hierbij ondersteuning van twee veteranen en van dorpencoördinator Marten Tel. De veteranen hebben al bericht ontvangen. De datum wordt nog bekendgemaakt. 

Voldoening
Frans zet zich in voor veteranen vanuit zijn eigen militaire achtergrond. De veteranen van nu worden begeleid na hun terugkeer in Nederland. Helaas was dat destijds niet het geval. De veteranen van toen moesten het zelf uitzoeken: stress, onverwerkte ervaringen en wennen aan het burgerleven. Voor deze mensen maakt Frans zich hard, vanuit zijn hart. Dit geeft hem veel voldoening en hij houdt er mooie vriendschappen aan over.

Voor meer informatie over de veteranendag in Ooststellingwerf:
f.j.vandreumel@outlook.nl of telefoon: 06 - 4343126
m.tel@ooststellingwerf.nl (Marten Tel Dorpencoördinator)
Frans is ook bereikbaar voor andere vragen.

Bijschrift foto: Frans in zijn tuin: zoals de visarend de vissen tegen reigers beschermt, zo goed zorgt Frans voor de veteranen.

Rouwen is keihard werken. „Wij noemen het ook rouwarbeid. Het gaat in golven. De ene keer kan iemand heel verdrietig zijn en een ander moment juist weer heel blij. Mensen in rouw kunnen zich daar dan vaak schuldig over voelen. Ik ben er dan om te luisteren en ze te vertellen dat dit oké is. Mensen moeten zichzelf vaak opnieuw uitvinden. Wie ben je zonder je partner of wie ben je als je niet langer kunt werken? Dat proces kost ontzettend veel energie.’’

Het werk dat Margret doet is erg belangrijk. „Ik ben geen therapeut en ook geen vriendin", zeg ik altijd. Ik kom daar om te luisteren en kan handvatten geven. Maar het zware werk, dat moeten de mensen zelf doen. Het doel van mijn bezoekjes is dat mensen uiteindelijk na een aantal keer het gevoel hebben dat ze gehoord zijn en verder kunnen”, benadrukt Margret.

Voor Margret is werken met mensen in rouw iets wat ze altijd al gedaan heeft. „Ik heb altijd in de ouderenzorg gewerkt. Daar werk je ook veel met mensen die dierbaren verloren zijn. Ze laten mij zo dichtbij komen, dat is en blijft bijzonder.”

Heb je ook hulp nodig bij het verlies van een dierbare, werk, woning of iets anders? Neem dan contact op met coördinator Nel de Jong via telefoonnummer 06-20104197.

„De afgelopen jaren heb ik best wat te verduren gehad, zowel medisch, fysiek als mentaal. Maar na hulp van onder andere de huisarts heb ik mijn levensstijl kunnen omgooien. Ik kon het leven altijd heel negatief bekijken en nu weet ik dat er altijd weer lichtere tijden komen”, vertelt Betty.

Inmiddels doet Betty ook vrijwilligerswerk bij de Dorpskamer het Ketelhuis. „Ik doe eigenlijk allerlei klusjes. Zoals de koffie klaarzetten voor de vrije inloop of boodschappen doen. Samen aan tafel gaan vind ik het allerleukste. Dan heb je ook echt contact met je wijkgenoten”, vertelt ze.

Betty gaat nog niet heel lang naar de Dorpskamer. „Er hing altijd een slecht imago rond het Ketelhuis. Maar nu het Leger des Heils erin zit wordt het beter. Ik ben op een dag ook maar eens binnen gaan kijken. Van alleen thuis zitten met de katten werd ik ook niet vrolijk. En sindsdien help ik graag. Het is een leuke manier om toch weer iets voor andere mensen te kunnen betekenen. En ik krijg er zelf ook nog eens veel energie en voldoening van”, benadrukt Betty.

Buurthuiskamer Het Ketelhuis Oosterwolde is geopend op maandag van 10.00 - 15.00 uur, dinsdag van 10.00 - 12.00 uur, woensdag van 12.00 - 13.30 uur en 14.30 - 16.00 uur en donderdag van 10.00 - 15.00 uur.

Als lid van de oudejaarsvereniging steekt hij regelmatig vrijwillig de handen uit de mouwen. Natuurlijk staat de Vesuvius Club bekend om stunts rond de jaarwisseling, maar de leden doen nog veel meer. Denk aan de organisatie van tentfeesten en de paasvuren in het dorp. Het zijn grote evenementen die volledig door vrijwilligers worden gedraaid.
„We proberen voor jong en oud iets te doen in het dorp en iedereen helpt mee. Daardoor kun je ook zo’n middag voor senioren houden. Er waren wel zo’n vijfhonderd aanwezigen, waarvan we er zo’n tweehonderd persoonlijk hebben opgehaald bij verzorgingshuizen en zorgboerderijen. Als je er maar samen de schouders onder zet, dan kun je heel veel voor elkaar krijgen.”

Groei
Door de mooie resultaten die de club neerzet, is het aantal leden de afgelopen jaren sterk gestegen. „Toen ik bij de club kwam, waren er maar zo’n zestien leden. Dat aantal is nu verdubbeld. We zijn nog nooit zo groot geweest. Maar het is dan ook erg leuk om met een groep jonge jongens grootse dingen te kunnen organiseren voor jong en oud.”
Uit het oogpunt van ‘mienskip’ heeft Sil zelf ook nooit getwijfeld om zich bij de oudejaarsclub aan te sluiten. „Ik vind het belangrijk om iets voor de gemeenschap te kunnen betekenen. Daarnaast zorgt het ook voor een stukje persoonlijke ontwikkeling. Ik heb de afgelopen jaren ontzettend veel geleerd.”

Kennis
Zo heeft de club veel kennis in huis als het gaat om het aanvragen van vergunningen of het verkrijgen van subsidies. „Wil je zelf als vereniging of dorp een evenement opzetten, maar weet je niet waar je moet beginnen, trek gerust bij ons aan de bel.”
Volgens Sil moet een initiatiefnemer zich vooral niet laten ontmoedigen door bepaalde regelgeving of andere drempels die genomen moeten worden. „Er is vaak meer mogelijk dan je denkt. Kijk maar wat we in Elsloo al allemaal voor elkaar hebben gekregen. Het maakt ons in ieder geval heel trots.”

Zelf een evenement opzetten? Naast de hulp van een opbouwwerker of dorpencoördinator, mag je dus ook altijd informatie inwinnen bij de Vesuvius Club. Stuur een e-mail naar: vesuviuselsloo@gmail.com.

Het project is in 2023 gestart. Iedereen werd opgeroepen zijn of haar ‘held’ aan te melden. Deze doeners zijn vervolgens door fotograaf Anne Westerhof en de lokale fotoclubs AFFCO en Harambe op beeld vastgelegd. 

Het heeft tot op heden een verrassend overzicht van ruim dertig vrijwilligers opgeleverd. „De ‘Wall Of Fame’ laat zien dat iedereen vrijwilliger kan worden”, zegt Danique. „Hoe verschillend we ook zijn. Jong of oud, of je nu veel of weinig tijd hebt of wat je interesses zijn, dat maakt allemaal niet uit. Iedereen kan plezier beleven aan vrijwilligerswerk.”

Eindeloze mogelijkheden

De ‘Wall Of Fame’ toont de eindeloze mogelijkheden. Van gastvrouw, bestuurslid, taalcoach en tuinman tot scheidsrechter, geluidstechnicus, radiomaker en onderhoudsmedewerker. „Vaak onzichtbaar, maar onmisbaar. Ze verzetten met elkaar bergen werk. Denk je maar eens in dat we zonder een enkele vrijwilliger zouden moeten… dan staat alles stil. De ‘Wall Of Fame’ is dan ook een enorme blijk van waardering.”

De fotomuur reist momenteel door de hele gemeente Ooststellingwerf.

De initiatiefneemster heeft een enorme passie voor tuinieren, koken en de natuur. Samen met haar gezin eet ze al een paar jaar uit eigen tuin. Een voorrecht om dagelijks vers en gezond te kunnen eten. Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd. „Gezonde voeding is al jaren duurder dan ongezonde voeding. Als je dan al moet rondkomen van een minimaal budget, dan blijft vaak alleen de ongezonde keuze over.”
Ze besloot om in actie te komen en stapte naar de gemeente. „Ik kwam bij dorpencoördinator Oscar Weehuizen terecht. Samen zijn we in Nieuwehorne gaan kijken. Ook hij raakte enthousiast.”
Samen werd naar de mogelijkheden gekeken om eenzelfde soort tuin in Oosterwolde op te richten. Welke locatie was geschikt, welke vergunningen waren nodig en waar konden eventueel subsidies worden aangevraagd? „Oscar heeft ontzettend veel hulp geboden bij deze zoektocht. Hij bracht mij in contact met de juiste mensen, zoals iemand van ruimtelijke ordening. Ook zijn we bij de wethouder langsgegaan. Heel fijn dus dat er een dorpencoördinator is die de weg in gemeenteland kent. Oscar heeft er mede voor gezorgd dat het initiatief werd omarmd.” 

Land van de buren
Eind 2022 is Stichting De Kleine Boerderij opgericht. Op 1200 m2 land aan de Rijweg 107, wat Hester mag lenen van de buren, worden sindsdien allerlei soorten groeten verbouwd. In 2023 hebben daardoor zo’n zeventig huishoudens uit Oosterwolde en omgeving kunnen genieten van verse boontjes, sla, bietjes, prei, boerenkool en nog veel meer.
De tuin wordt onderhouden door een groep van zo’n vijftien vrijwilligers. Elke donderdagochtend in de maanden maart tot en met november komen ze van 09.00 – 12.00 uur naar de tuin om te helpen.
Er wordt heel bewust geen gebruik gemaakt van kunstmest of pesticiden, maar samengewerkt met de natuur. Hester: „Ons uitgangspunt in alles wat we doen is gebaseerd op de drie principes van de permacultuur: zorg voor de aarde, zorg voor de medemens en eerlijk delen.”
Doel is om de tuin de komende jaren flink uit te breiden op een grotere definitieve locatie, waardoor nog meer huishoudens dagelijks van verse groenten kunnen worden voorzien. De oogst wordt onder andere aan de lokale voedselbank aangeboden. Nog steeds is er geregeld contact met de dorpencoördinator voor de verdere ontwikkeling van de tuin.

Vragen over dit initiatief of lijkt het je ook leuk om te helpen in de tuin? Stuur een e-mail naar hester@dekleineboerderij.frl of tel: 06-55273683. Ook kun je voor meer informatie terecht bij dorpencoördinator Oscar Weehuizen. E-mail: o.weehuizen@ooststellingwerf.nl of tel: 0516-566367.

Paul is voorzitter van de Sport Vereniging Donkerbroek. Onder deze omni-vereniging vallen onder andere voetbal, korfbal, gymnastiek en combi-sport. Hij kwam daar terecht door zijn liefde voor voetbal en omdat oudste zoon Tjerk ging voetballen. „Er stonden vacatures open en ik dacht dat het wedstrijdsecretariaat iets voor mij zou zijn. Ook was er nog geen jeugdcommissie. Die heb ik samen met een fanatieke groep opgezet”, vertelt Paul trots. Voorzitter zijn van de omni-vereniging kan een hele uitdaging zijn. „Je bent er namelijk voor alle sporten." 

Plaatselijk Belang 
Marij is ook actief in Donkerbroek. Zij is secretaris van het Dorpsbelang Donkerbroek. „Donkerbroek is een eigenwijs dorp”, zegt Marij. „Daar komt ook onze spirit vandaan. Wij focussen niet op de mensen die er niet zijn of de dingen die niet kunnen, maar juist op de mogelijkheden die we wél zien. En dat enthousiasme werkt aanstekelijk.”
 

DoarpsSintrum
Marij houdt zich naast haar taken in Dorpsbelang ook bezig met het opzetten van het nieuwe DoarpsSintrum. Eerder schreef zij hiervoor het projectplan op basis van de wensen uit het dorp. Ook was ze betrokken bij de lobby bij de gemeente om de gelden beschikbaar te krijgen. Inmiddels is zij voorzitter van het bestuur van de nieuwe op te richten stichting die het nieuwe Sintrum straks gaat exploiteren. 

Leerzaam en uitdagend 
Vrijwilliger zijn, kost soms veel tijd. „De bestuursleden van Dorpsbelang en de stuurgroep Doarpssintrum hebben er allemaal een baan naast. Daarom vergaderen we vaak ‘s avonds. En soms kost het ook best veel energie, want we hebben intensief contact met andere organisaties en overheden. Hierdoor gaan ontwikkelingen soms niet zo snel als je wilt. Maar je leert er ook heel veel van, wat ik verder kan toepassen”, vertelt Marij. „Het leuke aan vrijwilligerswerk vind ik de uitdaging om mensen bij elkaar te krijgen en om iedereen in zijn kracht te zetten. Vrijwilligerswerk doe je voor jezelf, maar vooral voor elkaar”, zegt Paul.

Kun jij als bestuurder van een vereniging of Dorpsbelang ondersteuning gebruiken of wil je graag jouw kennis en ervaring delen met andere besturen? Kijk dan eens verder bij 'bestuurscoaching'. 

Tijd

Ze woont zelf met haar gezin officieel in Bakkeveen, maar door de ligging is ze vooral gericht op Waskemeer. „Door het voetbal en klaverjassen kwam ik al regelmatig in het dorpshuis. Ik ben diverse malen gevraagd om coördinator te worden, maar daar ben ik steeds niet op ingegaan. Ik heb een fulltime baan als HR manager, dus waar haal ik de tijd vandaan?”

Die heeft ze uiteindelijk wel weten te vinden. Ze mag zich namelijk al jaren vrijwilligerscoördinator bij ’t Âld Leger noemen. Ze heeft zich vol overgave op deze functie gestort en met succes. Onder haar bezielende leiding zijn er veel nieuwe activiteiten geboren. Daarnaast is het dorpshuis flink opgeknapt. „In drukke periodes ben ik er zo 20 tot 25 uur in de week aan kwijt, maar ik doe het met ontzettend veel plezier. En nogmaals, ik sta er zeker niet alleen voor. De saamhorigheid is enorm hier.”

Steun

In totaal kan ze rekenen op de steun van zo’n veertig vrijwilligers. Vanuit de voetbalclub draait iedereen boven de 16 jaar ook mee in de kantinediensten. „Ons hele gezin is betrokken bij het voetbal, we zien elkaar vaker hier in het dorpshuis dan thuis”, vertelt ze lachend.

Slogan van deze actieve vrijwilliger is ‘met z’n allen voor alles’. Door haar tomeloze inzet en enthousiasme heeft ze heel Waskemeer in de benen gekregen. De agenda staat bol van de activiteiten voor jong en oud. Denk aan een open café, pubquiz, walking dinner, ouderensoos, klaverjassen, kinderdisco enzovoort.

Klussen

Naast alle activiteiten is onder leiding van Janny ook het dorpshuis zelf aangepakt. Er is de laatste jaren volop geklust en geschilderd. Eén van de meest recente project was de realisatie van een speelplek bij het café annex kantine. „Het is fijn als de kinderen op een veilige plek kunnen spelen, terwijl de ouders ook nog eens een oogje in het zeil kunnen houden. Het is gelukt om vanuit Het Fonds subsidie voor de speelplek te krijgen.”

Ondanks dat het er allemaal best veel tijd kost, vervult Janny al jaren de taak van vrijwilligerscoördinator. Ze kan daarbij rekenen op de steun van onder andere het opbouwwerk. „Het kost veel tijd, maar het geeft me tegelijkertijd ook ontzettend veel energie. We genieten met elkaar, het is gezellig en de mensen zijn je dankbaar. Daar doe ik het voor.”

Meer weten? Stuur een e-mail naar dorpshuiswaskemeer@gmail.com.

Tusita werkte voorheen met veel plezier als coach bij een zorginstelling. Sinds 1 augustus 2023 is ze met pensioen. De eerste maanden genoot ze volop van alle vrijetijd. Heerlijk met de camper weg en lekker bezig in de tuin. „Maar toen braken de donkere maanden aan en ik brak ook nog eens mijn voet. Ik zat opgesloten tussen vier muren en voelde mij allesbehalve gelukkig.”
Ze besloot om niet bij de pakken neer te gaan zitten. „Van alleen maar thuis in je eentje Netflix kijken, word je ook niet blij. Ik wilde weer wat doen en ben op internet naar vrijwilligerswerk gaan zoeken.”
Kinderboeken
Heel haar leven is ze al gek op taal en vooral op kinderboeken. Ze trekt met plezier haar lievelingsboeken ‘Borre en de nachtzwarte kat’ en ‘De vraag van muis’ uit de kast om te laten zien. Zelf schreef ze onder de titel ‘Het lichaam voorbij – Gedichten voor oude en jonge speelse geesten’ ook al eens een boek.
De vacature voor redacteur van ‘Dit is Ooststellingwerf’ sprak haar dan ook direct aan. „Ik dacht Bingo! Ik houd van taal en schrijven en ik word blij van mensen. Ik ben altijd nieuwsgierig naar wat iemand beweegt.” In de functie van redacteur voor ‘Dit is Ooststellingwerf’ kan ze dus helemaal haar ei kwijt.
Na haar aanmelding als vrijwilliger, kreeg ze een korte schrijftraining aangeboden. Haar eerste interview was met doener Frans van Dreumel uit Donkerbroek. „Best spannend hoor, maar het was erg leuk om te doen.” Ze kijkt er dan ook naar uit om andere doeners te ontmoeten en hun verhalen op te mogen schrijven.
Tuin van Toes
Naast schrijven heeft Tusita trouwens ook nog een andere passie. Ze is namelijk gek op tuinieren. Ze heeft van haar eigen tuin een paradijsje gemaakt en het mooie is; iedereen is er welkom. „Mooie plekken zijn er om te delen.”
Niet alleen buurtgenoten kunnen elkaar treffen in de ‘Tuin van Toes’, het is ook een locatie waar activiteiten plaats kunnen vinden, zoals workshops of kleine feestjes. 
Meer weten of nader kennis maken met Tusita, tel 06-13009654 of stuur een e-mail naar tusita93@gmail.com.

Reinder de Roos is voorzitter van Stichting De Herberg en vanaf de start bij dit initiatief betrokken. Het idee voor de ontmoetingsplek ontstond zo’n vijf jaar geleden naar aanleiding van de dorpsgesprekken. „Er was geen winkeltje meer waar je elkaar als inwoners treft. Natuurlijk is er het dorpshuis, maar dat is alleen geopend als er activiteiten zijn. Een ontmoetingsplek werd dus gemist.”

Oplossing
Samen met vier andere initiatiefnemers ging Reinder op zoek naar een oplossing. Het oog viel toen op het leegstaande pand aan de Bakkeveensterweg 1. „Dat stond al een tijdje te koop, maar waar haalden we het geld vandaan?”
De oplossing werd gevonden in een tijdelijke financierder. Ondertussen werd een crowdfunding gestart en via diverse fondsen geld aangevraagd. „In die tijd hadden we geregeld contact met de dorpencoördinatoren Marten en Oscar. Waar kun je geld aanvragen en hoe moet een projectaanvraag eruit zien? Ze hebben ons heel fijn op weg geholpen.”

Hulp van vrijwilligers
In mei 2019 was de koop rond. Met behulp van vrijwilligers is zowel binnen als buiten alles aangepakt. „Zonder vrijwilligers konden we niet, dus we hebben zowel in Waskemeer zelf als in omliggende dorpen om hulp gevraagd. Ontzettend fijn dat zovelen hebben geholpen.”
En dat gebeurt nog steeds. De Herberg draait volledige op vrijwilligers. Door de inzet van deze mensen, in totaal zo’n 75, is het mogelijk om van woensdag t/m zondag open te zijn. Houdt het ene groepje zich bezig met onderhoud, anderen zijn verantwoordelijk voor de schoonmaak, de bediening, het draaiende houden van de keuken of bestuurlijke zaken. „Inmiddels hebben we een mooie groep, maar we zijn nog steeds op zoek naar nieuwe vrijwilligers. Qua planning is het nu steeds behoorlijk krap.”

Extra activiteiten
Naast de reguliere openingstijden, biedt De Herberg dan ook diverse extra activiteiten aan. Denk aan wekelijks een gratis maaltijd op donderdagavond of een schuimparty voor de jeugd. Op vrijdag en zaterdag zijn er snacks en patat verkrijgbaar. In de zomermaanden is het extra druk vanwege de komst van toeristen. „Hoe meer vrijwilligers, hoe meer we kunnen doen. Wil je ons helpen, loop dan gewoon een keer binnen of stuur een e-mail margreetderoosj@gmail.com.”

Jaarlijks wordt voor de vrijwilligers een uitje georganiseerd en iedereen krijgt een kerstpresentje. „Als blijk van waardering en dat is heel belangrijk. De vrijwilligers zijn het fundament, als zij wegvallen heb je niets meer.”
Meer weten over dit initiatief in Waskemeer, stuur dan een e-mail naar info@deherbergwaskemeer.nl. Ook is Reinder telefonisch te bereiken, tel: 06-15055988.

Hij is sinds een paar jaar voorzitter van het Grietenijhûs. De afgelopen jaren is dit dorpshuis flink gerenoveerd. Het bestuur nam ook de exploitatie en organisatie onder de loep. Belangrijkste doelstelling: het dorpshuis voor Makkinga behouden ten behoeve van de leefbaarheid van het dorp. Jong en oud moet er gebruik van kunnen maken, nu en in de toekomst.
Eén ding was direct duidelijk: zonder vrijwilligers ga je zo’n doelstelling niet halen. „Maar je moet vrijwilligers ook niet gaan overvragen, dan haken ze af”, aldus Wim. Er werd een unieke oplossing bedacht.

Vaste groep
Allereerst is er een vaste groep vrijwilligers aangetrokken. Met een paar personen zijn ze verantwoordelijk voor één vast onderdeel binnen het dorpshuis. Zo zijn er in totaal vijf vrijwilligers die elke maandag de schoonmaak verzorgen. Twee vrijwilligers zijn verantwoordelijk voor het onderhoud en drie vrijwilligers draaien de koffieochtenden. Aan de open avond op vrijdag zijn weer drie andere vrijwilligers verbonden en hetzelfde geldt voor jongerensoos ’t Haventje, de Vlomarkt en het maandelijkse etentje. „De personen in deze groepjes wisselen elkaar af. Ze regelen alles zelf en zoeken ook een nieuwe vrijwilliger als er iemand uit het groepje afvalt. Dat werkt perfect en het maakt je minder kwetsbaar.” Ook de voetbalclub maakt gebruik van het dorpshuis en regelt eveneens alles zelf met eigen vrijwilligers.

Assist team
Daarnaast is vorig jaar het ‘Stichting Dorpshuis Makkinga assist team’ opgezet. Hierin zitten vrijwilligers die af en toe de handen uit de mouwen willen steken. Wim: „Gestart met 12 en er zitten nu al 21 deelnemers in. Bovendien is er nog niemand uitgestapt.”
De formule blijkt een schot inde roos. Zijn er een paar vrijwilligers achter de bar nodig voor een feest of het versjouwen van meubels, Wim hoeft maar een berichtje te sturen naar de appgroep en het is geregeld. „Er zijn altijd wel mensen beschikbaar om even te helpen.”
De vrijwilligers zijn allemaal persoonlijk door het bestuur of andere betrokkenen gevraagd. Daarnaast hebben ze allemaal uitgebreid uitleg gekregen. Jaarlijks wordt er een gezellig uitje voor alle vrijwilligers georganiseerd. „Met elkaar houden we een ontmoetingsplek draaiende die zeven dagen in de week geopend is. We zijn helemaal ‘selfsupporting’. Iets waar we als dorp zeker trots op zijn.”

Meer weten over het vrijwilligersbeleid van het Grietenijhûs? Wim vertelt er graag meer over. Stuur een e-mail naar beheerder@grietenijhus.nl. 

Ronald is een verenigingsman in hart en nieren. Sinds 2012 is hij al voorzitter van de plaatselijke voetbalclub. „Naast het plezier met elkaar, staat een vereniging ook voor het oog hebben voor elkaar. Dat is belangrijk voor mij.”
Daarnaast is Ronald onder andere betrokken bij het Sportplatform Haulerwijk en aangehaakt bij de bloeizone Haulerwijk. „Initiatieven die de leefbaarheid van het dorp ten goede komen en daar zet ik mij graag voor in.”

Delen kennis en kunde
Door binnen het dorp goed samen te werken met verschillende partijen, zijn er in Haulerwijk al mooie dingen tot stand gekomen, zoals de bouw van de kantine. „Je maakt gebruik van elkaars kennis en kunde. Bovendien vergroot je op deze manier de betrokkenheid. De kantine heeft hierdoor nu een soort dorpskamerfunctie gekregen.”
Ronald heeft als actieve vrijwilliger ook regelmatig contact met dorpencoördinator Marten Tel. „Hij is onze ingang naar de gemeente en helpt om ons met de juiste personen in contact te komen. Eigenlijk onze oren en ogen richting de gemeente.”

Zonder vrijwilligers kun je niet
Allerbelangrijkste is en blijft volgens Ronald de samenwerking met andere vrijwilligers uit het dorp. „Zonder kun je niet. Je moet het met elkaar doen. Zo had er zonder vrijwilligers nu geen nieuwe kantine gestaan.”
Vrijwilligers aan je binden is een eerste stap, maar daarnaast spelen ook zaken als veiligheid, financiën en verantwoordelijkheid een rol. „Als bestuurslid liggen er altijd wel uitdagingen en dat is soms best pittig. Maar gelukkig is het bovenal plezier wat het mij brengt. Je leert veel en met elkaar proberen we het elke dag weer een beetje beter te doen. Dat lukt niet altijd, maar dat is niet erg. We mogen met recht trots zijn op wat we hier in Haulerwijk tot nu toe met elkaar voor elkaar hebben gekregen.”

Wil je meer weten over de aanpak in Haulerwijk, dan kun je een e-mail sturen naar voorzitter@svhaulerwijk.nl. Meer weten over de rol van dorpencoördinator, ga verder naar Marten Tel?

Het Afscheidshuis is onderdeel van Uitvaartvereniging ‘De laatste eer’ en is gevestigd in Oosterwolde. Marijke en Anna vertellen dat het ook echt aanvoelt als een huis. „Er is bijvoorbeeld bij binnenkomst een deurmat. Ook hebben we een keukentje waar familie koffie of thee in kan schenken." Het woord zegt het al, het is een afscheidshuis. Er zijn twee kamers waar overledenen liggen opgebaard tot aan de uitvaart.

Familie krijgt een eigen sleutelpasje, zo kunnen zij het huis binnen wanneer zij dit willen. „Ik kwam hier wel eens om acht uur in de ochtend, toen was er al iemand. Deze man ging iedere ochtend even een wandeling maken en even langs zijn vader. Dan maakten we een praatje en dronken we koffie. Zo stelde ik hem op zijn gemak daar", vertelt Marijke.

Beheerders en gastvrouwen
Anna, Marijke of Sonja ontvangen wanneer dit het geval is, de familie en leggen uit wat er allemaal mag en kan. Er is eigenlijk maar één regel: als er kaarsen worden aangestoken, deze bij het weggaan weer uitblazen. De vrijwilligers van het Afscheidshuis maken iedere dag een controlerondje. Ze kijken dan ook of de overledene er nog toonbaar bij ligt. „Als we over dingen twijfelen, nemen we altijd contact op met de uitvaartverzorger. We houden bijvoorbeeld uiterlijke kenmerken altijd in de gaten en trekken aan de bel wanneer we denken dat het voor de nabestaanden niet fijn meer zal zijn om hun dierbare zo te zien." Daarnaast wordt de boel door hen netjes gehouden en wordt er soms een afwasje weggewerkt wanneer er koffie is gedronken. „Tussentijds treffen we ook wel familie die dan soms hun verhaal kwijt willen. Dan maken we even een praatje", vertelt Anna.

Zo persoonlijk mogelijk
De familie mag eigenlijk alles doen om de kamer zo huiselijk en persoonlijk mogelijk te maken. Marijke: „Er zijn wel eens kleinkinderen geweest die de kist hadden beschilderd, zó bijzonder."

Anna heeft hier nog een erg bijzonder verhaal over: „Ik zag op een dag ineens een zakje witte bolletjes staan bij de kist, met een pot Nutella erbij. En toen dacht ik 'dit is wel raar'. Het bleek dus dat er ieder dag een kleinzoon op bezoek kwam, die altijd bij pake en beppe een wit bolletje met Nutella kreeg. Dus iedere dag ging hij bij zijn pake zitten en at hij een broodje Nutella. Bijzonder hè?"

Verder komt er van alles voorbij. Van planten en engelenbeeldjes tot een Feyenoordvlag en pantoffels onder de kist: het kan en mag allemaal. „We maken het altijd wel duidelijk: doe wat je wilt, dit kun je maar één keer doen", aldus Marijke. „Dat maakt dit werk juist leuk", vult Anna haar aan.

Bijzonder, moeilijk en professionele afstand
Marijke is via collega Sonja betrokken geraakt bij het Afscheidshuis. „Het is zo dankbaar wat je voor mensen kunt doen. Dit is echt prachtig werk", zegt ze.

Helaas is het werk soms ook pijnlijk, vertelt het duo. Anna: „Wat ik wel triest vind, is wanneer je merkt dat er gewoon niemand komt. Dat vind ik wel heel moeilijk. Dat zie je wel duidelijk terug, bij bijvoorbeeld de deurmat die we iedere keer uitzuigen. Op zulke dagen blijft die mat schoon."

Hoe ze hiermee omgaat? „Nou ja, je treft geen familie. Dus je kijkt even binnen of alles goed gaat, en dan ga je weer weg. Het raakt me wel eens. Het is best wel verdrietig dat iemand zo alleen is, ook al zal de persoon die er ligt daar niks van merken. Het doet wel iets met je."

Marijke: „We hebben alle drie wel een soort van afstand die we bewaren tot de familie. We gaan er wel altijd professioneel mee om, dat gaat gevoelsmatig."

„Al is dat soms ook wel mooi en goed, er juist wat bij betrokken te zijn", gaat Anna verder. „Laatst was ik aan het werk toen mijn buurman werd gebracht, zonder dat ik dat eerst wist. Hij was echt een lieve man, maar ook wel heel oud. Dan stap je er wel overheen. Zijn dochter had nog gezegd dat hij het geweldig had gevonden als ik er nu was. Dat doet je goed."

De betekenis van vrijwilligerswerk
„Door mijn NAH is dit toch wel een manier om in de maatschappij mee te kunnen draaien", vertelt Marijke. „Ook al is het maar een klein beetje contact wat ik met mensen kan hebben. Ik kan iets betekenen voor iemand, dat is heel belangrijk voor me. Daarnaast kan ik dit werk zelf inplannen. Wil het schoonmaken in de ochtend niet, doe ik het in de avond. Dat is voor mij erg fijn, die vrijheid. Fijne collega’s achter de hand is ook erg belangrijk, voor als het even niet gaat."

Anna geeft lachend antwoord op deze vraag. „Het houdt me van de straat! Het is toch dat stukje voldoening wat je eruit haalt, het bezig zijn. Door mijn versleten knie ben ik eruit geraakt en alle vriendinnen om me heen bleven doorwerken. Het is niet alleen zo dat ik er voor andere mensen ben, ze zijn er ook voor mij."

Dit is een verhalen vanuit Scala Vrijwilligerscentrale. Meer informatie? Kijk op www.scala-vrijwilligerscentrale.nl.

Met recht kan hij trots zijn op wat er het afgelopen decennium allemaal in en rondom Fochteloo tot stand is gekomen. „Maar natuurlijk doe je dat niet alleen. Samenwerking is het fundament.” Zo is er voor alle projecten intensief samengewerkt met andere doeners uit het dorp, evenals diverse ondersteuners. Maarten geeft graag wat voorbeelden.

Het begon voor hem in 2015 toen hij voorzitter werd van Dorpsbelang Fochteloo. „Ik wilde niet alleen lopende bestuurszaken oppakken, maar ook echt wat doen.” Hij richtte zijn pijlen op het dorpshuis. Er was veel behoefte aan daglicht in de grote zaal. „De eerste uitdaging was om het benodigde geld bij elkaar te harken. Ik ben fondsen gaan aanschrijven en we hebben een projectteam opgezet.”

In diezelfde periode rees het plan om in het dorp glasvezel te realiseren. „We hadden in Fochteloo te maken met zeer traag internet, dat moest anders.” Ook hiervoor werd onder leiding van Maarten een werkgroep gevormd. „Een plan voor de aanleg van glasvezel enkel in Fochteloo bleek niet haalbaar. Het is toen breder getrokken en, met behulp van de toenmalige wethouder, is het glasvezel voor heel Ooststellingwerf geworden.”

Aanschrijven fondsen

Vervolgens rolde Maarten in de viering van ‘500 jaar Ooststellingwerf’ (2017). In het kader hiervan werd in Fochteloo een prachtige dorpsgids uitgebracht. „En dat bracht ons vervolgens op het idee om mooie infopanelen te maken (2018). Ook hiervoor hebben we weer fondsen aangeschreven.”

Ondersteuning hierbij kreeg hij onder andere van dorpencoördinator Marten Tel. Hij wees Maarten op diverse mogelijkheden en kansen om geld aan te vragen. „Ook heeft hij ons geholpen de weg naar de gemeente te vinden bij de ontsluiting van de voormalige werkkampen in Fochteloo (2019). Hoe vlieg je zoiets aan? Bij wie moet je zijn om zoiets voor elkaar te krijgen? De dorpencoördinator bracht ons in contact met de juiste mensen op het gemeentehuis. Door een werkgroep met deskundigen te vormen, konden we slagvaardig aan de gang. Nog altijd zijn we gezamenlijk verantwoordelijk in een community voor het onderhoud en er wordt nog doorlopend educatie rondom de kampen verzorgd via het project De Veerkieker.”

RAAF

Ook bracht Marten het idee in een ‘bovendorps’ project te ontwikkelen, vanwege wachtende subsidie uit het Fonds. Daarvoor zocht de doener uit Fochteloo contact met vrijwilligers uit Appelscha en Ravenswoud. Monumentenambassadeurs, die bezig waren met het samenstellen van een historische route in Appelscha in het kader van de Open Monumentendag, haakten aan. Het heeft geleid tot de totstandkoming van de historische wandel- en fietsroutes RAAF. „Naast de werkgroepen zelf zijn het de vele dorpelingen geweest die de handen vrijwillig uit de mouwen hebben gestoken om alle klussen te klaren. Het is mooi dat je er met elkaar voor kunt zorgen dat zo’n stuk historie behouden blijft.”

Zelf heeft hij de afgelopen periode onder andere geleerd hoe je een goed projectplan moet schrijven. „Ik heb veel zelf uitgezocht, maar mocht je ergens hulp bij nodig hebben, de dorpencoördinatoren en opbouwwerkers helpen je graag verder.”

Vanwege zijn rol in allerlei werkgroepen, heeft Maarten namens Fochteloo ook zitting genomen in de begeleidingscommissie opbouwwerk. Tevens is hij momenteel actief als coördinerend redacteur van De Zoolstede, het magazine van de Historische Vereniging Appelscha e.o.. Ook al zijn er al veel projecten afgerond, vervelen doet deze doener zich voorlopig dus nog zeker niet.

Heb je vragen aan deze doener, dan kun je hem bereiken via e-mail: maarten@jeronimus.frl.

In 2018 was ze als belangstellende inwoonster aanwezig bij de zogenoemde dorpsgesprekken. Hieruit kwam naar voren dat in Appelscha, na het sluiten van Harambe, een ontmoetingsplek werd gemist. Een enthousiaste groep ging ermee aan de slag en vond een geschikte locatie. Siepie sloot aan en kwam tijdens dit proces als voorzitter in het bestuur van de Dorpskamer terecht.
Tevens was er geld nodig om de ruimte op te knappen, maar waarvan? „We hebben tijdens die beginfase ontzettend veel gehad aan de ondersteuning van opbouwwerker André Ponger. Hij had ervaring met het aanvragen van subsidies, wist de juiste contacten te leggen en heeft ons geholpen bij het schrijven van een projectplan. Ook attendeerde hij ons op het bestaan van diverse fondsen, wist daarbij de juiste wegen te bewandelen. Nee, zonder deze steun waren wij verzand in een doolhof van onbekende wegen en was het ons vast niet gelukt Dat los van het feit dat we een heel enthousiast bestuur hebben. Een hechte club die zich verbindt met mensen en het dorp een warm hart toedraagt.”

Met liefde en zorg
Door er als inwoners, organisaties en vele betrokkenen samen de schouders onder te zetten, beschikt het dorp nu over een prachtige ontmoetingsplek. De ruimte is met veel liefde en zorg opgeknapt en ingericht. „Ook hier zijn volop vrijwilligers bij betrokken geweest”, vertelt Siepie enthousiast. „En met een club van zo’n 26 vrijwilligers kunnen we nu alles laten draaien, dat is geweldig!” Zo verzorgen ze o.a. koffieochtenden, een ‘breek de week lunch’, spelletjes en knutselmiddagen voor kinderen, kunst, muziek, schaken en een verstelcafé.
Tevens worden er workshops verzorgd en maken diverse verenigingen gebruik van de ruimte. Zo worden er ook wel feestjes gehouden. „Elke maand komen we als vrijwilligers bij elkaar om de planning en alle ‘ins en outs’ met elkaar te bespreken.”

Raadplegen
De opbouwwerker is nog steeds betrokken. „Hij attendeert ons op bepaalde bijeenkomsten in de gemeente die voor ons van belang zijn, zoals b.v. bestuurscoaching en activiteiten van Scala.” Ook is hij betrokken bij gesprekken met o.a. Actium, Liante en Plaatselijk Belang.
Op de website www.dorpskamer-appelscha.nl is alle informatie over De Den te vinden. Andere initiatiefnemers zijn altijd welkom om ideeën en informatie uit te wisselen. Voor contact, stuur een e-mail naar info@dorpskamer-appelscha.nl of tel: 06 - 30296329. Voor contact met opbouwwerker André Ponger, tel: 06 – 51525998 of stuur een e-mail naar aponger@scala-welzijn.nl.

Met dank aan: Iepen Mienskipsfûns, Fonds Berkoop, Rabobank, Gemeente Fonds Ooststellingwerf, Plaatselijk Belang Appelscha.

Inwoners kunnen elk jaar vrijwilligers en vrijwilligersorganisaties aanmelden voor een blijk van waardering. In 2023 kregen ruim honderd vrijwilligers een bloemetje en cadeaubon. Daarnaast werden vijftien vrijwilligersorganisaties genomineerd voor een geldprijs. Een jury koos de drie winnaars uit. Ze noemden LHBTIQ+ een prachtig voorbeeld van hoe jongeren andere jongeren helpen om hun plek te vinden in de samenleving. Een plek waar iedereen zichzelf kan en mag zijn.

Picknick
Het initiatief is in de zomer van 2021 ontstaan. Vanuit de gemeente werd geld beschikbaar gesteld om iets voor LHBTIQ+ te kunnen betekenen. Vanuit jongerenwerk Scala werd de handschoen opgepakt. Een groepje van zo’n zes jongeren organiseerde een picknick in het openluchttheater in Appelscha. Het was een succes. 
„We merken dat in Ooststellingwerf best veel mensen negatief over LHBTIQ+ zijn”, vertelt Lieke. „Dat is best moeilijk, maar het is fijn dat we het daar dan met z’n allen over kunnen hebben.” Ook andere kwesties worden binnen de groep aangekaart. „Bijvoorbeeld als je uit de kast wil komen, maar je durft het niet”, zegt Yvana. „Dan bespreken we dat met elkaar.”

Iedereen welkom
Naast activiteiten als de picknick, wordt er regelmatig samen gekookt. Alle jongeren tot en met 21 jaar zijn welkom om zich bij de groep aan te sluiten, ook als je niet specifiek tot de groep LHBTIQ+-behoort, zoals Rivo. „Ik vind het gewoon leuk om iets met z’n allen te doen en ik haal veel voldoening uit het organiseren van activiteiten.”
Naast dat er over actuele onderwerpen en persoonlijke situaties wordt gesproken, bedenkt de groep ook acties om meer aandacht te vragen voor het onderwerp LHBTIQ+. Bijvoorbeeld door Paarse Vrijdag op scholen aan te kaarten of samen met een wethouder op Coming-Outdag de regenboogvlag te hijsen. „We proberen met elkaar om meer bewustzijn rondom LHBTIQ+ te krijgen”, aldus jongerenwerker Vera. „Ook willen we als welzijnsorganisatie voor deze jongeren een plek maken waar ze zich veilig voelen en helemaal zichzelf kunnen zijn.”

Spokentocht
Naast de LHBTIQ+-bijeenkomsten zet deze groep zich ook in voor algemene activiteiten, zoals de spokentocht in Appelscha. „Het is leuk om samen dingen te organiseren”, zegt Deysha. „Ook leer je zo weer nieuwe mensen kennen.”
Dat deze LHBTIQ+-groep de eerste prijs heeft gewonnen bij de Vrijwilligersawards, is volgens Vera dan ook meer dan verdiend.

Meer weten over LHBTIQ+ en/of het jongerenwerk in Ooststellingwerf, kijk op www.scala-welzijn.nl

„We wonen in een dorp en maken een inschatting van elkaar wie waar behoefte aan heeft. Zo ontstond het idee om voor de wat meer eenzame mensen activiteiten te organiseren. We hebben twee dagen in de week activiteiten voor ouderen. Maar organiseren ook activiteiten voor jongeren.”

Anneke vertelt dat zowel de deelnemers als de vrijwilligers met een goed gevoel naar huis gaan. „Heel veel mensen willen ertoe doen. Ze willen iets voor een ander betekenen. Wij brengen de mensen bij elkaar. Het verenigingsleven verandert. En daar veranderen wij in mee. We richten ons bijvoorbeeld meer op thema’s. Zo organiseren we voor de jeugd uit groep 8 een rondrit door het dorp. De toneelvereniging wil graag contact met jongeren en heeft daarom meegeholpen met de organisatie. Door samen te werken en elkaar te versterken hopen we dat het bloeiende Oldeberkoop gaat groeien. Want als ik één ding zeker weet: dat wat je aandacht geeft groeit,” sluit Anneke af.

Voor meer informatie over Welzijn op Dorpse Schaal of contactgegevens, kijk op www.stichtingwelzijnopdorpseschaal.nl.